Een gemeente waar iedereen zich veilig voelt

• We blijven inzetten op preventie door sociaal werkers, opbouwwerkers en straathoekwerkers in te zetten in de wijken, op de pleinen en op school.
• We werken aan de heropstart van het jeugdwelzijnsoverleg waar diensten en middenveldorganisaties (drugpunt, SAAMO, politie, scholen) samenwerken, coördineren en werken aan een efficiënt doorverwijzings-en toewijzingsbeleid om verdere ontsporing of problematisch gedrag te vermijden. 
  
• We zorgen ervoor dat iedereen zijn/haar wijkagent leert kennen en organiseren ‘burenbabbels’ met de wijkagent
  
• We stimuleren ontmoeting, verbinding en laagdrempelige activiteiten in samenwerking met middenveldorganisaties, zoals ‘de langste tafel’, om sociale cohesie te versterken.
  
• We zetten in op wijkraden en wijkambassadeurs die de brug vormen tussen de wijken en wijkagenten
• Tegen jeugdcriminaliteit en jongerengeweld werken we aan een sanctie- en herstelproject in samenwerking met politie en ouders.
  
• We pleiten voor een efficiënte strijd tegen drugs, gefocust op dealers en netwerken.
  
• Zowel de interventie-capaciteit als de wijkpolitie in Zelzate dienen versterkt te worden
  
• We werken aan een ‘warm onthaal-en integratiebeleid’ en proberen op die manier spanningen in het samenleven te vermijden.
  

Voor de PVDA begint het werk aan een veilige gemeente met preventieve maatregelen: onrust voorkomen is beter dan ze te bestrijden. Dat betekent meer inzetten op het tegengaan van (kinder)armoede en investeren in aantrekkelijke openbare ruimten, maar ook werken aan sterkere sociale cohesie en respect voor elkaar over grenzen van leeftijd, afkomst en geaardheid heen.

We willen voornamelijk inzetten op nabijheid, bemiddeling en preventie door straathoekwerk, jeugdopbouwwerk en het versterken van de wijkpolitie. Spanningen of conflicten op wijkniveau worden best op dat niveau aangepakt waar sociale controle aanwezig is en wijkagenten in samenspraak met de buurt en straathoekwerkers kunnen optreden.

Het opstarten van ‘wijkraden’ en het aanstellen van ‘wijkambassadeurs’ die een rol kunnen spelen in het versterken en verbinden van het sociaal weefsel. Inwoners uit bepaalde wijken zijn het best geplaatst, kennen hun ‘pappenheimers’ en weten dus meer dan wie ook wat het beste is voor hun leefomgeving.

Camera’s alleen bieden een vals gevoel van veiligheid, ze helpen misdrijven niet voorkomen, maar kunnen een rol spelen in een integrale benadering op veiligheid en om zaken op de radar te krijgen.

Een defusie van de politiezone, het karakter van een grensgemeente en de uitdagingen van een verstedelijkte gemeente nopen tot een versterkte aanwezigheid en nabijheid van de politie om het veiligheidsgevoel te versterken in de toekomst.

Daarnaast dienen we een paar versnellingen hoger te schakelen in de inburgeringsuitdagingen die we hebben. ‘Onbekend is onbemind’ en daarom dienen we de komende jaren verder te investeren in verbinding, uitwisseling en een onthaalbeleid waardoor iedereen zich snel thuis kan voelen en sociaal kan integreren. De taal leren en onze gewoonten eigen maken, verloopt nog zo vlot wanneer ‘nieuwkomers’ worden begeleid en opgevolgd door taalbuddies, agentschap inburgering, een aanbod van ‘taalpraatjes’ en brugfiguren uit het onderwijsveld.